Mijn moeder maakte het vroeger vaak en vond het oprecht lekker. Ik had er niet zo veel mee. Als het om rijstpap ging, genoot ik weer wel uit die ingeblikte goedkope varianten met vanillesaus of –vla die mijn oma bij de Aldi haalde. Daar kon ik echt borden en boden van op. Mijn moeders rijstepap vond ik vroeger gewoon nooit zo lekker. Mijn broer en zus wel. Die smulden ervan. Dus toen ik laatst mijn verjaardag vierde en een dessert moest kiezen, besloot ik dat één van de toetjes, “Libanese” rijstpap moest worden. Het enige verschil met het recept van mijn moeder bestaande uit dessertrijst, melk suiker en soms wat vanille: nootmuskaat. Bijna een halve verse noot. Gekruide rijstpap dus.
Voor mij is rijstpap dus een toetje dat mijn moeder veelvuldig maakte. Het is tenslotte niet te duur om te produceren en heerlijk. Zoet ook. Als je dat in elk geval wil. Overal in de wereld wordt het gemaakt, maar niemand weet wie precies de eerste was die op het idee kwam de rijst in melk te koken en een beetje suiker toe te voegen.
In het Midden Oosten kennen ze als eeuwen lang ‘ Firni’. Een zoet melkdessert die vaak koud gegeten wordt, maar waar ze naast rijst ook wat maismeel en soms wat kardemom of rozenwater toevoegen. Vervolgens wordt het gedecoreerd met stukjes amandel. Als je verder in het Midden Oosten kijkt naar de regio’s Iran en Afghanistan hebben ze het vaak over ‘shola’. Dat is een granenrijst die net zo lang gekookt wordt tot het zacht en dik wordt om vervolgens met verschillende ingredienten op smaak gemaakt wordt. Zo heb je zoute en zoete varianten. Shola (sholleh) zou door de Mongolen in het Perzische rijk geïntroduceerd zijn in de 13e eeuw. Van waaruit het ook verder zijn sporen verdiende in bijvoorbeeld de Indiase keuken. Daar noemen ze rijstpap ‘kheer’: een zoete melkpudding met rijst. Soms zie je het op de menukaart als ‘sheer’ dat melk in het Perzisch betekent.
Wij noemen het rijstpap. Niet te verwarren met rijstepap wat in Aziatische landen vaak als ontbijt gegeten wordt met van alles en nog wat erin. Een simpel nagerecht. Zoet of zout. Met of zonder kruiden. Net zoals jij het wil. Voor mij de eerste keer dat ik dit zelf maakte. En, met succes. De schaal waar ik het in serveerde werd nog net iets uitgelikt. Maar dat kwam omdat dit één van de drie toetjes was na 3 soorten hoofdgerechten en een kleine 9 voorgerechtjes. Om het Libanees platbrood met humus en auberginedip niet te vergeten.
Heb jij nog aanvullingen op dit verhaal? Laat het me hieronder weten of stuur een mail naar whatmomwouldcook@gmail.com
RIJSTPAP MET NOOTMUSKAAS
Ingrediënten: 175 gram dessertrijst | 175 gram kristalsuiker | 600 ml melk (halfvol of vol) | 1 kaneelstokje | ½ verse nootmuskaat | 1 eetlepel rozenwater | amandelschaafsel ter decoratie
Doe de rijst samen met de suiker en de melk in een pannetje en breng aan de kook. Zodra de melk kookt, draai je het vuur laag en voeg je het kaneelstokje toe. Rasp de nootmuskaat boven het pannetje, roer goed door en laat 40 minuten pruttelen (of volg anders de kooktijd die bij jouw dessertrijst aangeraden wordt). Zodra de rijst gaar is, vis je het kaneelstokje eruit. Roer het rozenwater door de rijstepap en schep de pap in een dessertkommetje of serveerschaal. Decoreer met amandelschaafsel. Als je een grote schaal serveert kun je het kaneelstokje er weer mooi boven op leggen. Geeft toch net die finishing touch 
Super lekker dus. Tip voor als je dit gerecht in de koelkast wil bewaren: rijstepap wordt ‘hard’ waardoor je dus een bonk aan elkaar gekleefde rijst hebt. Geen nood en zeker niet weggooien. Verwarm het even in een pannetje met een extra scheut melk en het wordt weer zo smeuïg als vers bereide rijstpap.
Smakelijk!
Volg ons ook op Facebook. Dan krijg je alle updates direct.
