Toen ik geboren werd, hadden mijn ouders het niet zo breed. Er was geen verwarming in huis en het vroor dat het kraakte. Toch had ik als kind niet door dat we wellicht minder welvarend waren dan andere kinderen. Er was altijd genoeg en gevarieerd eten, papa bakte op zijn enige vrije ochtend afbakbroodjes voor lunch en we mochten altijd één snoepje uit de pot voordat we weer terug naar school moesten. Maar zaterdag was het raak.

Dan bleven we na het avondmaal zo’n beetje de hele avond eten. Van knakworsten en chips tot nootjes. Van kindercola tot limonade. Wat we ook kregen, één ding stond vast. De zaterdag smulavond werd geopend met gebak. Sindsdien vrolijken taartjes me op en ontstressen ze me als ik ze aan het bakken ben. Ik kan er niks anders over zeggen dan: Taartjes zijn mijn helden.

Het is dan ook niet gek dat ik voor taart kies tijdens mijn tweede Foodblogswap waarbij ik gekoppeld ben aan Danielle van de blog Food Love and Happiness. Een blog over de passie voor eten en alles wat daarmee te maken heeft. Een blog van iemand die het net als ik gezellig vindt te tafelen met vrienden en samen te genieten van een goed glas wijn. Iemand die vindt dat je klassieke recepten moet behouden en dat je zo nu en dan best mag experimenteren. Met gezonde en heel soms ook wel ongezonde recepten.

Ik omarm Danielle’s kijk op het leven en recepten. Daarom ga ik voor deze blog niet alleen op zoek naar de oorsprong achter de eeuwenoude Meringue, maar kijk ik ook hoe ik het recept van Food Love and Happiness tot iets van mezelf kan maken. Een beetje van Danielle en een beetje van mij dus.

Het verhaal van de Meringue:
Het was 1720 toen de Zwitserse banketbakker Casparine een gebakte met opgeklopte slagroom ontwikkelde. Ze noemden het officieel crème chantilly, maar onder het volk stond deze lekkernij vooral bekend als ‘meringue’. Deze naam zou gekozen zijn omdat Casparine dit zoete schuimpje voor het eerst in het stadje Mehringen produceerde. Maar feiten zouden tegelijkertijd geen fabels zijn als er niet anders beweerd werd. Er bestaat namelijk ook een Zwitsers stadje Meiringen die ook het ontstaansrecht van deze ‘taart’ claimen. Bovendien wordt de Zwitserse Casparine in andere bronnen ook weer de Italiaanse Gasparini genoemd.

Hoe dan ook wordt geclaimd dat Thomas Magnan voor het eerst de Zwitserse Meringues maakte: een schuimproduct waar veel meer technische kennis voor nodig was dan voorheen gebruikt werd. Volgens het boek ‘de grote Larousse Gastronomique’ kent deze variant twee delen suiker op een deel eiwit die au bain-marie verwarmd moet worden tot 55°C. Na het afkoelen van deze mix, moet het met de hand stijfgeklopt en op 100 °C in de oven gedroogd worden. (Bron Bakkerijmuseum)

In onderstaande recept gebruik ik het recept voor de Meringues van Danielle. Ik neem haar recept als topping voor mijn zomerse meringue-citroentaartjes.

Heb jij nog aanvullingen op dit verhaal? Of heb je zelf een gerecht waarvan je de oorsprong zou willen weten? Laat het ons hieronder weten.

citroen-custard-meringuetaart

Ingrediënten bodem: 1 pakje galette wafels (Albert Heijn) | 100 gram boter | 2 el water | scheut olijfolie
Ingrediënten citroenvulling: 1 blikje gecondenseerde melk met suiker | geraspte schil van 1 citroen | 125 ml vers citroensap (ongeveer 4 citroenen) | 3 eidooiers (bewaar de eiwitten voor de meringues!)
Ingrediënten meringue: 4 eiwitten | 250 gram poedersuiker | 1 tl maizena | 1 tl azijn

Bodem

Maal de galette wafels in een keukenmachine of met de hand totdat het een fijngemalen goedje wordt. Laat de boter in een pan smelten en voeg toe. Evenals de twee eetlepels water en scheutje olijfolie en mix goed door elkaar. Bekleed een springvorm (18 of 24cm) met bakpapier en voeg de deegkorrels toe. Druk met de achterkant van een lepel aan en probeer ook een opstaande rand van minimaal 2 cm te creëren. Dit gaat het makkelijks met je handen (je drukt het deeg vast aan de zijkant). Zet even in de koelkast en begin met de deegvulling. Ondertussen verwarm je de oven voor op 180 graden.

Citroenvulling

Mix alle ingrediënten voor de citroenvulling en roer goed door elkaar. Laat zo’n 10 minuten staan (let op: niet op het vuur, gewoon in de schaal waarin je het mixed. De massa wordt snel dikker). Neem je springvorm uit de koelkast en schep er de citroenvulling bovenop. Zet 20 minuten in de oven totdat de citroenvulling ‘stevig’ aanvoelt. Begin terwijl dit in de oven staat, met je meringuebeslag.

Meringue

Klop de eiwitten met een mixer stijf. Voeg geleidelijk de poedersuiker toe. Mix tot je pieken kunt vormen van het eiwitmengsel. Klop er dan nog de azijn en maïzena door. Verwarm de oven zodra de bodem met citroenvulling ‘klaar is’ tot 200 °C. Schep de opgeklopte eiwitten op de citroenvulling. Maak pieken met een lepel en zet nog zo’n 10 minuten in de oven totdat er een bruine gloed op de eiwitten verschijnt. Zet de temperatuur uit en laat volledig afkoelen in de oven. Je kunt hem daarna ook nog extra koud laten worden in de koelkast. De taart smaakt sowieso nog 2 dagen als je ‘m daar bewaard.

Volg ons ook op Facebook. Dan krijg je alle updates direct.