Mijn oma maakte het vroeger geregeld vertelde mijn moeder me laatst. Ik weet alleen dat ik als kind altijd vies keek wanneer mijn moeder het als ontbijt at: hangop. Een dik, romig zuivelproduct dat haar naam dankt aan de bereidingswijze.
Hangop maak je namelijk door yoghurt in een vochtige theedoek te stoppen, deze dicht te knopen en op te hangen aan een haak in de koelkast. Je moet het geheel dus ‘ophangen’. Het vocht wordt hierdoor onttrokken aan de yoghurt en je houdt een romige massa over. Traditioneel wordt hangop van karnemelk gemaakt en werd het vooral als nagerecht gegeten. Maar vandaag de dag vind je meer recepten met yoghurt.
Ondanks dat veel mensen denken dat het typisch iets Nederlands is, klopt dat niet helemaal. Onze moeders en oma’s maakten het dan wel geregeld, maar eigenlijk kennen ze dit recept zo’n beetje in alle uithoeken van de wereld. In India heet het shrikhand waarbij ze de hangop met saffraan, nootmuskaat en kardemom gekruid hebben. En ook in Armenië komt de hangop voor als zadik aghtzan waar knoflook, peper en gehakte walnoten aan toegevoegd zijn.
Ik kende het gerecht alleen van horen zeggen en had het zelf nooit gehad. Maar man-o-man wat is dit lekker. Ik was dan wel iets te enthousiast met een portie opscheppen (ik dacht ‘dat is toch yoghurt en vulde mijn schaaltje’) maar met een lepel jam is het echt smullen!
Heb jij nog aanvullingen op dit verhaal? Of heb je zelf een gerecht waarvan je de oorsprong zou willen weten? Laat het ons hieronder weten.
HANGOP
Ingrediënten: 1 liter volle yoghurt (en een schone theedoek)
Giet de yoghurt in de theedoek en zorg dat je de theedoek nog op kunt hangen. Je maakt er als het ware dus een bal van. Hang de met yoghurt gevulde theedoek aan een haak of touw in je koelkast en zet er een kom onder die het vocht op kan vangen. Laat minimaal 24 uur uitlekken en je hangop is klaar. Lekker met een lepel jam.
Mocht je helemaal los willen gaan: je kunt ook je eigen yoghurt maken. Het recept vind je hier.
Volg ons ook op Facebook. Dan krijg je alle updates direct.
